Öncelikle, uzun bir aradan sonra tekrar selamlar… Ne oldu artık yazmıyorsun yoksa vaz mı geçtin bu işten diyen dostlarıma da buradan cevap vereyim: Hayır, vazgeçmedim. Sadece yoğun şekilde yüksek lisans bitirme projesine gömüldüğüm için yazı yazmakla ilgili tüm enerjimi oraya sevk ediyorum. 1 ay daha devam edecek bu tempo sonrasında bu yelkenli yolculuğuna kaldığı yerden devam edecek. Ancak dün mezuniyet
İlk yazıda özetle; iş yerinde başarının ilk bölümünün, kendi yetenek ve isteklerinizle işletmenizin ihtiyaç ve doğrultusunun benzeşmesi olduğunu söylemiştik. Bu eşleşmenin sağlanmasının önünde birçok engel olduğunu biliyorum. Ama eğer iş yaşamınızda mutsuz veya başarısızsanız, ya da daha mutlu ve başarılı olmak istiyorsanız “benim katkım ne olmalı” sorusunu sormak ve işletmenin mevcut ihtiyaçları ve imkanları konusunda farkındalığınızı arttırmak zorundasınız. “Katkım
Hepimizin aradığı şey bu değil mi? Hazır bir formül ya da yapılacaklar listesi olsa, bunları gerçekleştirip mutlak başarıyı elde etsek ve bu sırrı bizden başka pek kimse de bilmese ki önemli ve övünebilir olsak! İnsan kendisi için başarıyı bile tanımlayamazken, neyin gerçekten onu mutlu edeceğini ayırt edemezken, sürekli başarı ve mutluluk peşinde koşması ne kadar garip. Bu yazıda da belirttiğim
Uzun zamandır bu konuyu tekrar gündeme getirmek kafamı kurcalayıp duruyordu. Az önce Vural Savaş’a bizzat imzalatma şansına eriştiğim “Anılarım” kitabının önsözünü okurken daha fazla dayanamayıp tekrar klavyenin başına oturdum. Bu blogda bu 100. yazım. Geçen Mart ayında başladığım blog yolu ile düşünce paylaşımı yolculuğunda 8 ayda 100 yazılık bir performans sergilemişim. Bu yüz yazı yaklaşık 3000 tıklanma almış. Eh, benim
Bu iş dünyası yazınının sağlık yazınından hiçbir farkı yok. Sağlık ile ilgili gazete haberlerini tararsanız, tamamen ilgi çekmek üzerine kurgulanmış boş içeriklerle karşılaşırsınız. Bazen de yıllardır doğru bildiğiniz şeylerin yanlış olduğu iddiası ile gündeme gelir ve ilgi çekmeye çalışırlar. Bu konudaki haberlerin başka türlü yüksek okunma oranı almasının imkanı yoktur çünkü. Benzer şekilde, dünya üzerinde yayınlanan 10 dan fazla iş
Yeni moda herşeyin akıllısını çıkarmak; Akıllı telefon, akıllı televizton zaten vardı. İnşaat sektörü akıllı evler, mobilya sektörü de akıllı mobilyalar yapmaya başladı. Bilgisayarlarımız zaten fevkalade akıllı olduklarından bu sıfatı almaya bile gerek görmediler. Peki insanoğlu bununla sınırlı kaldı mı? Tabi ki hayır! İşte internette gezinirken bulduğum yeni akıllı aletler:Akıllı baston : Nüfusun giderek yaşlandığını fark eden Fujitsu firması üzerinde gitmeniz
Resim :http://technotuesday.com 21. Yüzyıl. Bilgi çağı. Herşeyin çok kolay ulaşıldığı ve çok hızlı tüketildiği, teknolojinin altın dönemi. Cep telefonu, sosyal medya, tüpsüz televizyonlar, bilgisayarlar ve oyun konsolları diğer binlerce yandaşlarıyla birlikte hepimizin hayatını kapladı çoktan. Bu durumun ne kadar iyi ve harika olduğu, teknolojinin ne kadar hızlı ve büyüleyici şekilde geliştiği ile ilgili birçok şey yazabiliriz. Ama madalyonun bir de
Her ne kadar yazılarımın tamamı kendi imalatım olsa da arada bir küçük fikir hırsızlıkları yapmanın da sakıncası olmaz umarım. Günlük sohbetimiz esnasında insan kaynakları pınarının başında bulunan güzel dostum Burcu hanımın anlattığı bir anekdot çok hoşuma gitti ve paylaşmak istedim. Kendisi de bunu eski işyerlerininden birinde müdüründen dinlemiş; “Düşünün ki bir çita büyük bir hızla bir ceylanın arkasında koşmaya
Aylardır, öğrenilmiş ve ezberlenmiş bilgileri bir kenara bırakıp kendi ihtiyaç ve özelliklerimize göre bir üretim sistemi planlamak ve uygulamaya sokmak üzerine çalışıyor, yazıyor, çiziyorum. Bu konudaki bilginin başka bir çok konuda olduğu gibi 2 temel yaklaşımı var. İlki, sistemin tamamını düşündüğünüz, kilit sistem organlarını ve bunların birbiri ile ilişkilerini tasarladığınız bütünsel yaklaşım. Bir nevi sistemin iskeleti. Bunlar tasarlanırken veriler anlamlı
Çok sevdiğim insan, rahmetli, Peter Drucker bir yazısında* sanayi tarihinden bahsediyor ve Taylor’la başlayan standartlaştırma çalışmalarına değiniyordu. Taylor teorilerinden sonra çok eleştiri aldı. Özellikle de o dönemler çok güçlü olan sendika temsilcilerinden. Çünkü o zamanlar özellikle üretim alanında bir iş; ancak ustadan çırağa aktarılabilen, kendi içerisinde gizli ve mistik püf noktaları olan ve ancak ustanın yapabileceği bir şeydi. Taylor ise